Luisteren naar geluid in de echte wereld en luisteren via een koptelefoon zijn twee verschillende ervaringen. Dit maakt het moeilijker voor hoofdtelefoonmixen om naar luidsprekers te vertalen. Ontdek waarom en hoe u de kloof kunt overbruggen met 3D-audiosoftware.
De perceptie van ruimtelijk geluid in de echte wereld, bijvoorbeeld wanneer u luistert naar audio die via luidsprekers wordt afgespeeld, is een complex fenomeen. Het combineert de interacties tussen de akoestische geluidsgolven en de kamer of ruimte, de interactie met ons hoofd en oren, de reactie van ons midden- en binnenoor en de audiozenuw, en tenslotte de cognitie en interpretatie van onze hersenen van de akoestische scène.
De perceptie van geluid via een koptelefoon is een heel andere ervaring. Als gevolg hiervan kunnen mixen die op een koptelefoon worden gemaakt, slecht worden vertaald naar luidsprekers in een kamer.
Hier zijn enkele van de belangrijkste verschillen – en hoe u ze kunt overwinnen met 3D-audioplug-ins voor monitoring op hoofdtelefoons, zoals: CAO Nx, Abbey Road Studio 3 en Nx Ocean Way Nashville.
1. Kanaaloverspraak: de stereomagie
Wanneer we luisteren naar een linker/rechter luidsprekerconfiguratie, komt het signaal van de linkerluidspreker zowel bij ons linker- als bij ons rechteroor aan en wordt opgeteld bij de invoer van de rechterluidspreker. Wanneer we via een koptelefoon naar dezelfde inhoud luisteren, ontvangt het linkeroor alleen het linkerkanaal en het rechteroor op het rechterkanaal.
2. HOOFDSTUK! Hoofd- en oorfiltering en vertragingen
Na zich door de lucht te hebben voortgeplant en voordat het bij het trommelvlies aankomt, ondergaat de geluidsgolf een filterend en vertragend effect vanwege de grootte en vorm van ons hoofd en onze oren. Het golffront arriveert op verschillende tijdstippen en met verschillende frequentievormen bij de oren. De vertragingen en filters zijn afhankelijk van de hoek waaruit het geluid afkomstig is. Bij het luisteren naar een koptelefoon wordt dit filterende en vertragende effect in wezen omzeild en wordt het directe signaal bijna rechtstreeks naar ons trommelvlies geleid (afhankelijk van het type koptelefoon).
3. Vroege reflecties: we zijn niet alleen
In de echte wereld, en zelfs in de droogste studio, is het directe geluid uit de speakers niet het enige dat bij de oren aankomt. De geluidsgolf interageert met de kamer door tegen de muren en andere fysieke objecten te stuiteren, waardoor meerdere sterk gecorreleerde signalen uit verschillende richtingen ontstaan. Deze worden vroege reflecties genoemd, ze ondergaan ook filtering en vertraging op basis van de richting van waaruit ze kwamen. Onze hersenen gebruiken de versterkingen, aankomsttijden en richtingen van deze vroege reflecties ten opzichte van de directe bron om de afstand van de bron en de afmetingen en akoestische kenmerken van de luisterruimte in te schatten. Nogmaals, op een koptelefoon gebeurt dit allemaal niet; alleen het droge signaal wordt naar het oor gebracht en er is geen indicatie van hoe het zal interageren met een fysieke omgeving.
4. Hoofdbeweging: “En toch beweegt het!”
Aangezien alle hierboven beschreven verschijnselen afhankelijk zijn van de richting van het geluid, zorgt zelfs het kleinste duwtje tegen ons hoofd ervoor dat de volledige audioscène in de tegenovergestelde richting verschuift omdat de buitenwereld niet met het hoofd meebeweegt. Nu, deze keu is net zo cruciaal als alle andere – misschien zelfs meer. Ons brein, dat zeer gevoelig is voor verandering, onthoudt waar het geluid was en waar het nu is, combineert dit met de wetenschap dat het zelf (en niet de bron) is verplaatst, en gebruikt deze informatie om de statische externe bron te lokaliseren. Wanneer we via een koptelefoon luisteren, beweegt de audioscène constant met het hoofd mee, in tegenspraak met elke eerdere veronderstelling die de hersenen hebben behouden met betrekking tot de locatie van geluidsbronnen.
Waarom deze verschillen belangrijk zijn bij het mengen?
Al het bovenstaande zijn dwingende aanwijzingen die de hersenen gebruiken terwijl ze voortdurend beslissingen nemen over de locatie van geluidsbronnen. Nu, ons brein is geen overhaaste beslisser, en het is niet gemakkelijk om voor de gek te houden. Het heeft het vermogen ontwikkeld om geluid te lokaliseren door miljoenen jaren van evolutie. Weten door te luisteren waar een roofdier op de loer ligt of waar een prooi kan worden gevangen, is uiteraard cruciaal om te overleven. Wanneer geluidssignalen ontbreken of in tegenspraak zijn, raken de hersenen in de war totdat ze uiteindelijk de poging om geluid te lokaliseren opgeeft, en de scène in ons hoofd instort.
Dit is de ervaring van luisteren met een koptelefoon. Omdat de signalen die ons helpen geluidsbronnen in de ruimte te lokaliseren ontbreken, horen we de geluiden alsof ze in het hoofd zijn genest. Alle elementen die we horen zijn samengepakt langs de tweedimensionale lijn die zich door het hoofd van oor tot oor uitstrekt in plaats van de driedimensionale ruimte buiten ons hoofd.
De vlakheid van de gewone hoofdtelefoonervaring kan verschillende negatieve gevolgen hebben:
♦ Verkeerd of ontbrekend ruimtelijk beeld: Wanneer we via een koptelefoon luisteren, zien of begrijpen we de ruimtelijke bedoelingen van de mix die de producer of artiest wilde overbrengen niet of verkeerd.
In het Beatles-nummer ‘A Day in the Life’ bijvoorbeeld, begint de zang op het rechterkanaal en de piano op het linkerkanaal. Dan, in de loop van het eerste couplet van het lied, bewegen ze geleidelijk naar elkaar toe, totdat ze bij het tweede couplet volledig van plaats verwisseld hebben. Dit is een essentieel onderdeel van de luisterervaring en we kunnen de overgang goed horen plaatsvinden in de auditieve ruimte wanneer we deze via luidsprekers ervaren. Luisteren naar het nummer op een koptelefoon met een vlak koptelefoongeluid zal deze auditieve scène niet goed reproduceren en de ervaring zal aanzienlijk worden verminderd.
♦ Beslissingen mengen: Wanneer u audio op een hoofdtelefoon mixt, maakt het ontbrekende driedimensionale ruimtelijke beeld het moeilijker om de mixdiepte te beoordelen. De ontbrekende kamerreflecties kunnen het moeilijker maken om een oordeel te vellen over de galm. De ontbrekende sustain van een natuurlijke akoestische omgeving maakt het erg moeilijk om te beoordelen hoe verschillende frequenties (vooral in de lage tonen) zullen resoneren als ze eenmaal via luidsprekers worden afgespeeld. Zeer ervaren technici weten hoe ze deze verschillen adequaat kunnen compenseren en voorspellen hoe een hoofdtelefoonmix over luidsprekers zal klinken – en zelfs dan kan een goede vertaling moeilijk te bereiken zijn. Degenen die minder ervaren zijn, zullen misschien merken dat hun goed klinkende hoofdtelefoonmixen erg slecht vertalen naar luidsprekers.
♦ Luistermoeheid: De innerlijke-hoofdervaring die op een koptelefoon wordt gecreëerd, kan luistermoeheid veroorzaken, omdat de hersenen niet gewend zijn aan dit soort sensaties. De hersenen proberen voortdurend de ruimtelijke audioscène te begrijpen, maar de signalen zijn in tegenspraak of ontbreken, waardoor de hersenen in een constante staat van verwarring verkeren.
♦ Surroundgeluid: Het is praktisch onmogelijk om surround sound te creëren met gewone koptelefoons, vooral omdat ze het surroundbeeld van bronnen achter de luisteraar niet kunnen overbrengen.
Waves Nx-technologie is ontwikkeld om de kloof tussen het luisteren naar geluid van externe bronnen en het luisteren via een koptelefoon te overbruggen. Nu beschikbaar in vier plug-ins (Nx virtuele mixkamer, CAO Nx, Abbey Road Studio 3 en Nx Ocean Way Nashville), voegt het Nx-algoritme alle hierboven beschreven ontbrekende signalen in het signaal in om de hersenen ervan te overtuigen dat geluid afkomstig is van virtuele luidsprekerposities in de ruimte, met opties voor zowel stereo als surround.
Nx doet dit allemaal op een subtiele manier en voegt alleen de kritische en globale aanwijzingen toe die nodig zijn om het ruimtelijke 3D-audiobeeld te recreëren, zonder het geluid anderszins te wijzigen of in te kleuren. De filters en sfeer zijn geoptimaliseerd om een transparant klinkende ruimte te creëren om de frequentieverandering te minimaliseren, zodat alle veranderingen worden gezien als gerelateerd aan ruimte in plaats van egalisatie. Door het geluid aan te passen aan de hoofdbewegingen van de gebruiker, wordt de 3D-waarneming gecreëerd zonder dramatische veranderingen in de frequentierespons.
In de Nx Virtual Mix Room wordt dit bereikt door via een koptelefoon een ‘geïdealiseerde’ mixroom te creëren. In de plug-ins CLA Nx, Abbey Road Studio 3 en Nx Ocean Way Nashville wordt dit bereikt door de akoestische omgeving van een echte studiocontrolekamer na te bootsen, waarbij het Nx-algoritme wordt gecombineerd met impulsresponsmetingen van de echte beroemde studio’s.
Welke van de drie plug-ins je ook kiest, het resultaat zou je moeten helpen om mixen op koptelefoons te maken die betrouwbaar zullen vertalen zodra je ze op luidsprekers in de echte wereld hoort.
Bekijk de veelgestelde vragen over de CLA Nx-plug-in.
Oorspronkelijk gepubliceerd op 23 juni 2016
creditSource link
