The Way of the Producer: Twelve Foot Ninja’s Stevic Mackay

Leer de weg van de Twelve Foot Ninja van gitarist/producer Stevic MacKay van de innovatieve band. In dit interview bespreekt Stevic hoe hij systematisch genregrenzen overschrijdt en deelt hij 12 onmisbare tactieken om productief te blijven in de studio.

Door David Ampong

Van hun eerste studiowerk tot hun nieuwste, Twelve Foot Ninja blijft de grenzen van moderne metal verleggen op het gebied van arrangement, productie en fusie tussen genres. We spraken met gitarist/producer Stevic MacKay tijdens de productie van de verwachte derde studio-release van de band en vroegen hem om ons de weg te wijzen.

Twelve Foot Ninja heeft een geweldig bereik op het gebied van het mixen van elementen uit verschillende genres. Is er een bepaalde muziekstijl of genre waar je moeite mee had om in een nummer te verwerken?

Vanuit een productieperspectief pak ik geen genres aan waar ik niet op zijn minst een fundamenteel begrip van heb of waar ik op een bepaalde manier niet naar luister. Ik bedoel, sashimi bereiden is een kunstvorm, maar ik denk dat ik met wat verse vis, een scherp mes, een beetje sojasaus en wasabi het in de marge zou kunnen krijgen! Ik denk dat IDM bijzonder moeilijk was omdat het erg technisch en technologiegericht is. Het is als muzikaal sounddesign.

Wat zijn enkele van je favoriete productietechnieken buiten metaal? Laten we zeggen voor funk, country, hiphop & pop?

Ik ga gewoon uitspugen wat in me opkomt, alsof ik op het punt stond om in deze genres te gaan schrijven. Qua funk hou ik vooral van:

• 4-op-de-vloer kick met de snare op 2 en 4
• Geaccentueerde 16e patronen op de hoeden met open chokes die syncopische hoornlijnen spellen
• Ingewikkelde baslijnen plagen uitgebreide harmonie
• Superstrakke ritmegitaar die overal omheen duikt en weeft

Ik heb geluisterd naar een subgenre genaamd ‘gothic bluegrass’. In countrymuziek geniet ik van:

• Pedal steel, lapsteel, Tele & bariton gitaren
• Secundaire dominanten naar mineur-III klanken
• Train beats op losjes gestemde snares
• Elastische baslijnen met nadruk op kwinten

Drumgeluiden definiëren voor mij een hiphopvibe. Zodra je die mechanische vlaag van 32e noot 808 of 909 hi-hats met een snare op 2 en 4 hoort, is het onderweg. Ook:

• Swing kick-patronen met snare op 2 en 4; klappen in de hand om de strik te accentueren
• Portamento sinusgolf synth die wat gangsta-shit speelt
• Baslijn die alle kicks opvangt met intermitterende blues pentatonische lick
• Met vinyl gesamplede orkestpartijen die opzettelijk zijn geknipt tot geluidsloops

Pop is een beetje genre-agnostisch geworden. Ik veronderstel dat het meer zou gaan om een ​​voorspelbare diatonische progressie, superstrakke productie en zeer minimale vervorming. Of, als het indiepop was, heb je alleen ukelele nodig, een floortom op 3, een majeur-xylofoonmelodie en veel mensen die schreeuwen: “Hé …!”

Welke rol speel je als leadgitarist en producer van alle vier de Twelve Foot Ninja EP’s in het productie- en mixproces? En vertel ons wie al die arrangementideeën bedenkt…

Ik besteed een exorbitante hoeveelheid tijd aan het experimenteren met zachte synths, samples en plug-ins nadat de belangrijkste componenten op hun plaats zijn. Ik ben geen mix engineer en ik haat de verantwoordelijkheid van de uiteindelijke mix omdat ik nooit weet wanneer ik moet loslaten, dus ik streef ernaar om de mix dynamisch goed te krijgen voor wie de mix engineer ook is. Met dat in gedachten ben ik dol op de plug-ins voor de artiestenserie, zoals de CLA [Chris Lord-Alge] Signature-serie en de Manny Marroquin Signature-serie, net als de OneKnob-serie omdat ze zo intuïtief en direct zijn.

De grens tussen productie en mixen is vaak vaag omdat mixen steevast bijdraagt ​​aan de totale productie. Het mixen en masteren besteden we uit, maar ook tijdens het mixen blijven we nauw betrokken. Er is niets erger dan mengen via correspondentie. Het is alsof je de kapper probeert te vertellen wat voor verdomd kapsel je wilt. Hoe leg je het uit zonder onnauwkeurige statistieken te accepteren? Ik zou kunnen zeggen: zet de bas harder +2dB, maar meestal gaat het minder om het volume en meer om de frequentie.

Stevic’s 12 onmisbare tactieken om te werken als een audioproductie-ninja

1. BEWAAR je sessie!
2. Neem de BPM op in uw sessienaam.
3. Als je van plan bent een arrangement te wijzigen, sla dan op als een nieuwe sessie.
4. Probeer schone sessies te behouden: netjes bestandsbeheer, kleur en label waar mogelijk; laat notities voor jezelf achter om instellingen of geluiden te onthouden, of begin met het opslaan van je presets met songspecifieke titels. U zult het later begrijpen.
5. Crossfade-bewerkingen in slip-modus (PT).
6. Accepteer geen vocale plosieven.
7. Accepteer niets dat vals of uit de tijd is, tenzij het een doel heeft. Als het doelbewust is, vraag dan of je zegt dat het doelbewust is om een ​​slechte prestatie te rationaliseren… Doe het dan nog een keer. Doe het 8 miljard keer opnieuw totdat het onmiskenbaar is.
8. Streef naar dynamische consistentie; of zorg ervoor dat je goed bent in het automatiseren van je mixen.
9. Investeer in de beste set studiokoptelefoons die je je kunt veroorloven.
10. Test uw opnamemicrofoon tegen de stem van uw zanger. Verschillende microfoons passen bij verschillende stemmen.
11. A/B-interfaces zodat u kunt horen hoe ze klinken. Je opnamekwaliteit is afhankelijk van waarmee je opneemt in de box.
12. Koop een degelijke microfoon pre/limiter die een paar simpele knoppen heeft en geweldig klinkt. Het is beter om minimale I/O van superhoge kwaliteit te hebben dan een heleboel middelmatige I/O die je alleen zult gebruiken om de gruwelijke vertolking van Herbie Hancock’s “Chameleon” op te nemen.

The Way of the Clock – Stevics inzichten in mixen

Dit is zeker niet iets om strikt naar te leven, maar ik begin meestal een sessie waarbij ik me de mix voorstel als een halve klok. 12 uur is het midden, 3 uur is helemaal rechts en 9 uur is helemaal links. Onthoud gewoon dat mixen geen magisch feeënstof is dat hondenpoep in appeltaart kan veranderen! Om te beginnen moet het goed zijn:

• Hoofdzang, kick en snare om 12 uur.
• Toms gemengd zoals ze op de kit verschijnen.
• Hoeden rond de 2 tot 12.
• Bas ongeveer 3 tot 12.
• Overheads op 10 en 2, of hard links en rechts.
• Zware gitaren verdubbelden. Een gitaar rond de 10, de andere rond de 2.
• Akoestische gitaren verdubbeld en ofwel breder of smaller dan de zware gitaren.
• Achtergrondzang gegroepeerd waar ik me ze in een halve cirkel op het podium voorstel in paren van twee, iets naast elkaar en uit de weg van alle anderen gepositioneerd.
• Andere instrumenten waar ze zich goed voelen vegen door de gaten.
• Sla een mastering limiter op de master fader.
• Gebruik hulpkanalen voor effecten die op meer dan één kanaal worden gebruikt. Stel de ingang op de aux in op de bus die je wilt gebruiken en open die bus op de kanalen waarop je het effect wilt hebben.
• Ga door AL je plug-ins en probeer uit te vinden wat ze doen; schrijf jouw versie op van wat dat is (ik heb boeken met cryptische notities voor mezelf).

Welk advies zou je een aspirant-muzikant/producer geven als het gaat om het maken van tijdloze, onschatbare muziek in een tijd waarin muziek zijn geldelijke waarde blijft verliezen?

Dat is de paradox, niet? Muziek is waardeloos en onbetaalbaar tegelijk. Ongeacht de impact die opkomende technologieën kunnen hebben op het consumentengedrag, het feit blijft dat mensen nog steeds van muziek houden. Makers moeten er gewoon mee in het reine komen dat het op steeds gemakkelijkere manieren beschikbaar is en in een voortdurend muterende overvloed. ‘Omgaan met’ kan de vorm aannemen van het diversifiëren van vaardigheden binnen een groep, het accepteren van iets anders dat nodig is om je passie te subsidiëren, het vermijden van afhankelijkheid van externe dienstverlening waar mogelijk, en/of gewoon harder werken.

Een idee waarvan ik durf te zeggen dat het niet bijzonder populair is in het overgevoelige klimaat van vandaag: harde waarheden zijn beter dan valse hoop. (Het operatieve woord is “waarheid”.) Bijvoorbeeld: als een artiest en hun innerlijke heiligdom de enigen zijn die zich afvragen waarom hun tijdloze muziek de massa niet bereikt, en ervan overtuigd zijn dat ze meer bekendheid verdienen, zou ik zeggen dat het meer is waarschijnlijk dat de muziek eigenlijk niet zo tijdloos is versus externe factoren, of rationeel voor een gebrek aan succes. Om dit punt in de praktijk te onderbouwen, stelt Erik Qualman’s Socialnomics: “Meer mensen in de wereld hebben een mobiel apparaat dan een tandenborstel!” De meeste mobiele apparaten kunnen video opnemen. YouTube is gratis en, als het een land was, heeft het de op één na grootste bevolking ter wereld achter Facebook… Doe maar! Als er niets gebeurt en het niemand kan schelen, werk dan harder, word beter en bedenk dat jouw enthousiasme voor wat je doet niet hetzelfde is als het enthousiasme van iedereen voor wat je doet. Het is bevrijdend om zelfredzaam te zijn; de overwinningen zijn groter en de mislukkingen zijn voor jou.

Het gezicht van de muziekindustrie lijkt sneller te veranderen dan de snelheid waarmee een van je nummers wordt aangepast. Veel mensen denken dat de elektrische gitaar op de lijst met bedreigde instrumenten staat. Wat vind je van deze uitspraak?

Ik begrijp het. Wanneer een fabrikant van titangitaren of een muziekinstrumentenbedrijf het dek betreedt, raakt iedereen in paniek. Maar zoals veel problemen in de wereld van vandaag, komt het allemaal neer op semantische definities. De elektrische gitaar gaat niet dood. Het is misschien juister om te zeggen dat elektrische gitaren die in het begin van de jaren 50 zijn ontworpen, eerder marktaandeel verliezen.

Mensen worden ook oud en gaan dood, zelfs mensen die gitaar spelen. Bedenk dat meer dan 50% van de wereldbevolking jonger is dan 30 jaar. Dat betekent dat meer dan 50% van de wereldbevolking minimaal 18 jaar na de dood van Jimi Hendrix werd geboren. Het is 27 jaar geleden dat Slash met een sigaret in de mond wegliep van de nederige kerk in de modder en de gitaarsolo speelde in de videoclip “November Rain”; dat was het jaar dat Ed Sheeran werd GEBOREN!

Een andere theorie… Terugkerend naar Erik Qualman, stelt Socialnomics dat mensen een gemiddelde aandachtsspanne van 7 seconden hebben. Goudvissen hebben een aandachtsspanne van 8 seconden! Gitaar spelen volgens een professionele, functionele standaard vereist toewijding en hard werken. Ik denk dat sommige beginners misschien afgeschrikt worden als het niet meteen gebeurt, en wat is dan hun motivatie? Bekendheid? Respect? Roem? Fortuin? Dat gezegd hebbende, ben ik een paar jaar geleden een gitaarbedrijf begonnen omdat ik er dol op ben en een positieve bijdrage wil leveren aan de steeds veranderende, moderne gitaarwereld! Waar logica faalt, heerst passie!

Bekijk meer artiestenverhalen en leer meer mix- en productietips van de beste geluidstechnici, producers en muzikanten uit de industrie.