Het plaatsen van een brickwall-begrenzer aan het einde van de hoofdketen is een nietje in het geluid van moderne releases, maar je hebt veel verschillende opties. Hier zullen we u begeleiden bij het kiezen van de meest effectieve limiter voor uw muziek.
Door Mike Levine
Als je je eigen mastering doet, of het nu voor een compleet album is of gewoon een nummer dat je online uitbrengt, dan heb je een limiter van masteringkwaliteit nodig om als laatste processor in de keten te gebruiken. Omdat streamingdiensten zoals Spotify, Apple Music en YouTube luidheidslimieten hebben ingesteld, hoef je niet langer het leven uit je muziek te persen om het te laten concurreren met andere opnames. Toch is begrenzing essentieel om de muziek op standaard luisterniveaus te krijgen en soms voor het subtiel vormgeven van frequenties en transiënten. Deze gids helpt je te bepalen welk type limiter geschikt is voor jouw song.
Breng het naar de begrenzer
Voor degenen die niet bekend zijn, een limiter werkt net als een compressor, behalve dat deze een veel hogere verhouding heeft. Een brickwall-begrenzer, die je normaal gesproken zou gebruiken in een mastersituatie, heeft een verhouding van oneindig:1. Als gevolg hiervan kan het signaal nooit hoger komen dan waar u het doelniveau instelt.
Een limiter doet zijn werk door de pieken van het signaal te verminderen en het algehele niveau te verhogen. Als de pieken worden verminderd, wordt het dynamische bereik kleiner, waardoor de limiter vervolgens make-up gain kan toepassen om het hele signaal luider te versterken.
Een manier om de beperking van de bakstenen muur te visualiseren, is door het te zien alsof je je audio tegen het plafond duwt. Omdat het niet verder omhoog kan, wordt de afstand tussen het laagste en het hoogste niveau kleiner naarmate er meer wordt geduwd. Te veel duwen zorgt er echter niet alleen voor dat het geluid verpletterd klinkt en dynamiek mist, maar kan ook vervorming veroorzaken.
Limiters worden zowel bij het mixen als bij het masteren gebruikt, maar voor de laatste is hun primaire doel om de audio transparant luider te maken. Met andere woorden, je wilt het niveau verhogen zonder dat het klinkt alsof het wordt verwerkt. Dat gezegd hebbende, zijn er momenten waarop je specifieke kenmerken wilt toevoegen, zoals een “vintage” geluid, wat kan worden bereikt door verschillende release-instellingen of door plug-ins te gebruiken die oudere hardwareprocessors modelleren.
De vorm van ruis
Bij het masteren is dithering over het algemeen de enige verwerking die plaatsvindt na de limiter, en de meeste masteringlimiters bieden dither-opties. Wat is ditheren? Simpel gezegd, het is zeer lage ruis (het lijkt veel op witte ruis) die opzettelijk aan een signaal wordt toegevoegd wanneer digitale audio in bitdiepte wordt verminderd.
Als u bijvoorbeeld uw 24-bits mixen gaat converteren naar 16-bits voor streamingdiensten of cd-duplicatie, moet u ze ditheren. Het proces van bitdieptereductie staat ook bekend als “opnieuw kwantiseren” of “afkappen”.
Zonder hier al te veel in detail te treden, helpt dither bij het maskeren van de zogenaamde “kwantiseringsvervorming”, die wordt veroorzaakt wanneer u de bitdiepte van een digitaal bestand vermindert. Een ander aspect van dithering dat u tegenkomt, wordt ‘ruisvorming’ genoemd. Het is een extra proces dat de trillingen nog moeilijker maakt voor uw oren om te horen. Je vindt deze optie in de meeste software die dithering biedt, ook bij het masteren van limiters.
Welke begrenzer ben jij?
Piekbegrenzers hebben niet allemaal dezelfde smaak. Er zijn verschillende soorten die hun werk op verschillende manieren doen. Sommige kunnen nuttiger zijn dan andere, afhankelijk van het bronmateriaal en hoe u ze gebruikt.
Waves maakt een selectie van mastering-kwaliteit piekbegrenzers, die variëren in zowel functies als mogelijkheden. Zowel de L2- als de L3-serie limiters zijn speciaal gemaakt voor mastering (hoewel sommige variaties in de serie ook geweldig zijn om te mixen) en Waves heeft onlangs de Abbey Road TG Mastering Chain die naast EQ, filtering en stereobeeldvorming een compressor/limiter biedt.
Laten we eens kijken naar enkele van deze opties voor het beheersen van limiters.
L2-serie
De golven L2 Ultramaximizer is wat een “breedbandbegrenzer” wordt genoemd, wat betekent dat het het hele frequentiespectrum van je muziek op dezelfde manier verwerkt. Pieken in het laag worden op dezelfde manier behandeld als die in het midden en hoog.
Dankzij de “vooruitblik”-functie kan het inkomend signaal onderzoeken voordat het wordt verwerkt. Dit stelt het in staat om intelligente beslissingen te nemen over hoe de hoeveelheid limiet waarvoor het is ingesteld, kan worden bereikt zonder vervorming te veroorzaken.
De L2 biedt ook “automatische vrijgavecontrole”, die programmaafhankelijke beslissingen neemt over het instellen van de vrijgavetijd. Dit is een handige functie omdat de releasetijd een enorm belangrijke variabele is in het piekbeperkende proces en niet gemakkelijk handmatig in te stellen. Als een vrijgavestand te kort is, kan dit hoorbaar pompen veroorzaken; te lang en de muziek kan overdreven gecomprimeerd en levenloos klinken.
De L2 heeft dezelfde configuratie van drempel- en uitgangsplafondregelingen die beschikbaar zijn op andere limiters in de serie. Tussen die twee aangrenzende schuifregelaars bevindt zich een link-bediening waarmee u de drempel- en uitvoerplafondschuifregelaars tegelijk kunt verlagen, en dit kan handig zijn om het verwerkte en onverwerkte geluid te vergelijken, zonder vooringenomenheid voor de luidere versie. Als u eenmaal tevreden bent met uw drempelinstelling, kunt u het uitgangsplafond verhogen tot een niveau waarop u uw master wilt hebben.
L3-serie
Hoewel het dezelfde IDR-sectie, drempel- en uitgangsplafondbedieningen heeft als de L2, is de L3 Multimaximizer is een ander beest, want in plaats van het hele frequentiebereik samen te verwerken, kun je tot vijf afzonderlijke frequentiebanden afzonderlijk adresseren.
U kunt niet alleen de frequentiebereiken voor elke band instellen, maar u kunt ook de prioriteitsregelaars van de plug-in gebruiken om de L3 te vertellen dat er meer of minder moet worden beperkt in elke band. Hierdoor heb je meer controle over welk deel van de audio de beperking krijgt.
Waarom zou multiband limiting soms een betere optie zijn? Hier is een voorbeeld: stel dat u aan een nummer werkt waarbij de meeste pieken afkomstig zijn van snaredrumhits. Met een multiband-limiter kun je een zone instellen die het centrale deel van het snare-frequentiebereik bestrijkt en sterker begrenst dan de andere. Op deze manier behoudt de rest van de mix meer van zijn dynamisch bereik, terwijl de pieken van de snaredrum naar het gewenste niveau worden teruggebracht.
Elke frequentiezone heeft ook een gain/boost-regeling voor elke band, waardoor het in feite een vijfbands EQ wordt, en u kunt de release-regeling voor elke band afzonderlijk instellen.
Het andere verschil in de L3 is de toevoeging van negen selecteerbare profielen, die deze aanpassen voor verschillende responstypes (voornamelijk door de releasetijd te regelen) waarmee je kunt experimenteren om te zien welke het beste werkt voor je muziek.
Er zijn verschillende andere smaken van de L3, waaronder de L3 Ultramaximizer, die meer lijkt op de L2 met een multiband-engine onder de motorkap, maar geen gebruikerscontrole over de verschillende frequentiebanden.
Je zou de L3 Ultramaximizer kunnen kiezen als er specifieke frequentiegebieden zijn (zoals het eerder gegeven voorbeeld van de snaredrum) waarvan je denkt dat ze baat kunnen hebben bij meer of minder verwerking, maar je geeft de voorkeur aan de “preset”-stijlbenadering.
Omdat de lineaire fase-crossovers in de L3-modellen behoorlijk wat latentie creëren, zijn er ook low-latency “LL”-versies van de L3-begrenzers, meegeleverd met de L3 Multimaximizer, die minimale fase-crossovers met lagere latentie gebruiken. Deze zijn ontworpen voor wanneer u piekbegrenzing wilt toevoegen aan specifieke tracks of bussen in een mix, maar niet wilt omgaan met de latentie en CPU-belasting van de standaardversies.
De meest recente en krachtige L3-begrenzer-plug-in is de L3-16 Multimaximizer, die is voorzien van 16 banden van begrenzing onder de motorkap, met zes banden die toegankelijk zijn vanaf het voorpaneel. Als je werkt aan materiaal met meerdere frequentiegebieden waarin je verschillende hoeveelheden begrenzing wilt instellen, geeft de L3-16 je de flexibiliteit en kracht die je nodig hebt. Als u zich echter niet op uw gemak voelt met zoveel gebruikerscontrole, bent u waarschijnlijk beter af met een andere van de L3-versies.
Abbey Road TG Mastering Chain
De Abbey Road TG Mastering Chain is meer dan alleen een limiter, het is een volledige mastering-processor. Het is gemodelleerd naar de TG12410 Transfer Console die al sinds het begin van de jaren ’70 een vaste waarde is in de Abbey Road Studio-masteringsuites.
De plug-in bevat vier onafhankelijke modules; input, EQ, limiter en filter, plus een output sectie. De limiter heeft drie verschillende standen; origineel (gebaseerd op de originele compressormodus van de console); limit, gebaseerd op de limiter van de console, en modern, wat een VCA-achtige compressor is die is ontworpen voor mastering-compressie op laag niveau.
Geen van de drie limiter-modi is van de brickwall-variant, dus je moet voorzichtig zijn in je instellingen dat de niveaus niet boven 0 dBFS gaan en digitale clipping veroorzaken. Je hebt zes vooraf ingestelde combinaties van attack en release die je kunt instellen met de recovery (release time) control.
Er zijn verschillende redenen waarom u deze plug-in zou kunnen verkiezen boven een van de limiters uit de L-serie. Een daarvan is om naast stereo ook in dual mono of MS-modus te kunnen verwerken. Elke module in de Abbey Road TG Mastering Chain kan in een van de drie worden gebruikt. Als je zou willen, zou je de MS-modus alleen kunnen gebruiken om centrale elementen zoals bas, kick, snare en zang te beperken zonder de zijelementen te beïnvloeden, zoals bekkens en gitaren.
Dual mono kan handig zijn als u verschillende limiter-instellingen wilt voor elke kant van het stereospectrum. Stel bijvoorbeeld dat er een luide bron is, misschien een prominente vloertom, die voornamelijk aan één kant van de mix in een deel van het nummer gebeurt. Als je in stereomodus bent, zal die floortom de limiter activeren en beide kanten gelijkelijk naar beneden halen, ook al is de luide floortom maar aan één kant. In de dual mono-modus wordt elke zijde afzonderlijk beïnvloed.
Een andere reden om voor de Abbey Road TG Mastering Chain te gaan, is als je de gemodelleerde, vintage EQ en vintage tape EQ-regelaars wilt gebruiken om kleur toe te voegen. De plug-in heeft ook een spreader die u kunt gebruiken om het stereobeeld te verbreden.
De Abbey Road TG Mastering Chain heeft echter geen IDR-sectie, dus als je dithering nodig hebt, moet je deze toevoegen vanuit een andere plug-in.
De laatste fase
Zoals je kunt zien, biedt Waves nogal wat keuzes voor het beheersen van limiting, elk met verschillende niveaus van aanpasbaarheid. Als je alleen je tracks luider wilt maken en niet de flexibiliteit van multibandbeperking nodig hebt, is de L2 waarschijnlijk de beste keuze.
Kies voor de L3 Multimaximizer als je de flexibiliteit van multibandverwerking wilt of denkt dat je dat in de toekomst zou kunnen doen. Als je een heavy-duty tweaker bent, geeft de L3-16 je ultieme controle over limiting.
De Abbey Road TG Mastering Chain kan stand-alone worden gebruikt, of in combinatie met een van de limiters uit de L-serie. Het is niet alleen geweldig voor mastering, maar ook voor tracking en mixen.
Wil je meer over het beheersen van limiting? Uitchecken 6 tips om te limiteren tijdens het masteren.
Wil je meer tips direct in je inbox ontvangen? Schrijf je hier in op onze nieuwsbrief.
creditSource link
