Tips voor het opnemen en mixen van DI-gitaren

Het rechtstreeks opnemen van elektrische gitaren kan soms aanzienlijke voordelen bieden ten opzichte van het opnemen van een versterker. Ontdek hoe u de beste geluiden voor uw gitaartracks kunt krijgen.

Door Mike Levine

De meeste gitaristen en technici zijn het erover eens dat het opnemen van een versterker het meeste sonische potentieel biedt bij het opnemen van elektrische gitaar. Dat gezegd hebbende, er zijn veel situaties waarin het direct volgen van de gitaar en het produceren van de toon met een versterkermodeler handiger is en meer flexibiliteit in de mix biedt. Met de hoge kwaliteit van hedendaagse software voor het modelleren van versterkers, kun je gitaarklanken creëren die hun mannetje kunnen staan ​​met opnamen met microfoonversterkers.

Tegenwoordig is het “hoe” van DI-gitaaropname belachelijk eenvoudig. Vrijwel elke audio-interface heeft een ingang met hoge impedantie waar u rechtstreeks op kunt aansluiten. U hebt geen speciale direct box meer nodig, hoewel u er zeker een kunt gebruiken als u dat wilt.

1. Wanneer DI . opnemen

Dus, wanneer heeft het zin om naar DI te gaan? Een goed scenario is als je een volledige band opneemt in een thuisstudio en geen geïsoleerde ruimte hebt om de versterker in te plaatsen. Je krijgt waarschijnlijk veel bloed door de versterkermicrofoon van andere instrumenten of zang, en DI gaan kan dat probleem oplossen. Of, laten we zeggen dat je in een appartement woont en gitaren wilt tracken om 3 uur ‘s nachts, dan zou je ook geen versterker willen gebruiken.

Een andere reden voor het opnemen van een gitaar-DI is om je opties open te houden. Omdat plug-ins voor versterkermodellering, zoals de drie afzonderlijke versterkers in Waves PRS SuperModels en de verschillende versterkers die beschikbaar zijn in Golven GTR, zo’n verscheidenheid aan sonische keuzes bieden, is het soms beter om te wachten met het voltooien van het gitaargeluid tot het mixproces om het beter bij de rest van de nummers te laten passen.

Je drukt je zang immers over het algemeen niet af met hun uiteindelijke compressie, EQ en reverb erop. Je wacht op de mix en kiest wat het beste werkt als alle delen zijn opgenomen en je in ieder geval een ruwe mix op gang hebt. Hetzelfde argument zou je kunnen aanvoeren voor de gitaarpartij. Je hebt ook de mogelijkheid om later een DI-onderdeel opnieuw te versterken, ervan uitgaande dat je de juiste hardware hebt. Ik zal daar later in het artikel meer over vertellen.

Een mogelijke valkuil bij DI-gitaaropnames is dat gitaristen erg kieskeurig kunnen zijn over hun geluid, en dat de meesten de klankkeuze niet aan de producer of mixtechnicus willen overlaten. Maar als je je gitarist kunt overtuigen om mee te doen (of als je de gitarist bent), kan het voordelig zijn om de mogelijkheid te hebben om de gitaartoon later in de mix te wijzigen.

2. Monitoring- en latentieoplossingen

Een probleem dat u tegenkomt bij het opnemen van DI is monitoring. Gitaristen moeten over het algemeen de gewenste toon voor het onderdeel in de gaten houden om het correct te voelen en te spelen. Dit is meestal geen probleem met schone geluiden, maar het is met high-gain en andere vervormde tonen, waarbij de speelstijl afhankelijk is van de sustain en boventonen die je krijgt. Een DI-gitaargeluid is zo zuiver als het maar kan zijn en zal de gitarist geen nauwkeurig gevoel geven, of hem of haar in staat stellen om op dezelfde manier in de groove van de muziek te komen als bij het gebruik van een standaard versterker- en pedaalopstelling.

De oplossing is om de gitarist te laten monitoren via een versterkermodeler die op het opnamekanaal is geplaatst. Je gaat niet met dat geluid printen – hoewel je een aparte track zou kunnen gebruiken met een bus in je DAW – maar het zal de gitarist in staat stellen om met een comfortabel gevoel te spelen.

Er is één belangrijk voorbehoud bij deze oplossing: latentie. Afhankelijk van hoe krachtig uw computer is, het type DAW dat u gebruikt en de kwaliteit van de stuurprogramma’s voor uw audio-interface, kunt u de opnamebuffer mogelijk niet laag genoeg instellen om de storende vertraging te voorkomen tussen het moment waarop de gitarist een noot aanslaat en wanneer het geluid door de versterkermodeler gaat, gaat de uitgang van de DAW naar de audio-interface naar de hoofdtelefoon van de speler. Latency kan het gevoel van vrije tijd van een gitarist wegnemen en is een creatieve buzzkill.

Afhankelijk van of de gitarist meedoet met andere muzikanten of overdubt, zijn er oplossingen. Als je in een overdubsessie niet in staat bent om de latentie terug te brengen tot een comfortabel punt voor de gitarist (misschien omdat je al veel tracks en plug-ins in de sessie hebt), kun je een ruwe mix van de andere tracks afdrukken, waardoor zorg ervoor dat het begint bij maat 1, tel 1, vink 1 van de sessie aan. Maak vervolgens een nieuwe sessie, importeer de ruwe mix en doe daar de gitaaroverdubs. Je zou je buffer op een comfortabel lage instelling moeten kunnen zetten, omdat de enige plug-in die je moet gebruiken de amp-modeler is.

Als je klaar bent met de overdubs, maak je een kopie van het overdubde gedeelte (minus de versterkermodeler, je voegt dat later weer toe), en zorg ervoor dat het ook begint bij maat 1, tel 1, tik op 1, en importeer het dan in de oorspronkelijke sessie.

Als alternatief, als uw DAW het bevriezen van tracks ondersteunt, kunt u de andere tracks tijdens de volledige sessie bevriezen om hun CPU-belasting te verwijderen, en vervolgens proberen de buffer laag genoeg te zetten. Neem de overdubs op en ontdooi de tracks als je klaar bent.

3. Alles samen volgen

In een ensemble-trackingsituatie zou je in staat moeten zijn om je buffer laag genoeg in te stellen zodat de latentie geen afleiding is, omdat je sessie op dat moment niet veel plug-ins zou moeten hebben, behalve de versterkermodeler en misschien een reverb.

Als de gitarist om de een of andere reden nog steeds niet op zijn gemak is vanwege de latentie, kun je zijn of haar directe geluid mengen met het door de versterker gemodelleerde geluid dat terugkomt van de computer. Het is geen perfecte oplossing, vooral niet bij het opnemen van overstuurde of vervormde gitaargeluiden – het directe (geen latentie) geluid zal schoon zijn en het vertraagde geluid vervormd. De truc is om de twee in evenwicht te brengen, zodat de speler de laatste vooral hoort, maar genoeg van het zuivere directe geluid heeft om het ritme van zijn of haar partij correct te voelen.

4. Luister naar je versterkers

Als je eenmaal met succes een DI-gitaarpartij hebt opgenomen en naar de mixfase van het project gaat, komen je opties enorm open. U kunt zich nu concentreren op het verkrijgen van het geluid dat het beste bij uw mix past. Een uitstekende manier om aan de slag te gaan, is door uw versterkermodeler in te voegen en verschillende presets uit te proberen en te luisteren naar iets dat bij uw visie voor het onderdeel past. Zodra u iets in de buurt vindt, kunt u het aanpassen om het te krijgen waar u maar wilt.

PRS Supermodels zorgt voor veel afwisseling. Het biedt drie afzonderlijke versterkermodellen, elk met unieke geluidskenmerken. PRS Archon biedt zowel glinsterende cleans als agressieve en knapperige overdrive, PRS Dallas is het all-tube geluid van de klassieke Amerikaanse reverb versterkers voor grote open cleans en tube drive, en PRS Blue Sierra/V9 is een boutique model dat 3D cleans geeft tot medium overdrive tonen.

Naast het vinden van een basisklank en het naar wens aanpassen van de gain en EQ, kun je met de Cabinet Loader ook veel aanpassingen maken. Hiermee kunt u een enkele of dubbele kastconfiguratie kiezen en vervolgens de kast-IR’s inbellen die het beste voor u werken. Als je echt tweaky wilt worden, kun je zelfs een verscheidenheid aan vermogensversterkerkarakteristieken aanpassen.

5. Mix je gitaren

Alleen omdat je een versterkermodeler gebruikt met ingebouwde effecten, is er geen reden om geen andere verwerkingsplug-ins op de track te gebruiken. Plaats ze gewoon achter de versterkermodeler.

Als je op zoek bent naar gitaareffecten in stompbox-stijl, kun je met Waves GTR 2, 4 of 6 stompboxen naar keuze uit de collectie laden.

Hoewel versterkermodelbouwers toonregelingen hebben, gebruik ik graag een kanaalstrip zoals: Waves Scheps Omni Channel vanwege al zijn toonvormende en verwerkingsopties. Op vrijwel elke DI-gitaar gebruik ik zijn hoogdoorlaatfilter om onnodige lage tonen weg te rollen, zijn EQ-sectie voor tonale aanpassingen en vaak een van zijn compressoren. Op vervormde tonen gebruik ik soms zelfs de verzadiging in het voorversterkergedeelte van de plug-in, meestal ingesteld op Even, wat bijdraagt ​​​​aan de buisachtige eigenschappen van de track.

Op vrijwel elk elektrisch gitaarnummer dat ik opneem, vind ik dat invoegen Golven CLA-2A, een nauwkeurige emulatie van de beroemde LA-2A, geeft de klank een subtiele glans en helpt het dynamische bereik onder controle te houden. Een andere plug-in die geweldig klinkt op een gitaar is Golven J37-tape, die een Studer-tapemachine van Abbey Road Studios emuleert. U kunt het zowel voor bandverzadiging als bandvertraging gebruiken.

De volgende reeks voorbeelden demonstreert enkele bewerkingen die u kunt uitvoeren om een ​​DI-track te verbeteren.
Ex 1a: DI-track zonder bewerking behalve reverb
Ex 1b: de PRS Dallas-versterker is toegevoegd, waardoor deze een authentiek versterkergeluid en enkele EQ-wijzigingen heeft
Ex 1c: Scheps Omni Channel is toegevoegd voor filtering, voorversterkerverzadiging, EQ en compressie
Ex 1d: CLA-2A is toegevoegd voor tonale kleur en dynamische controle
Ex 1e: J37 is toegevoegd voor bandverzadiging

Meestal voeg ik reverb van een plug-in toe aan een aux-track. Op die manier kunt u een EQ en compressor invoegen na de reverb in de signaalketen om het karakter ervan te veranderen.

6. De DI . opnieuw versterken

Als u besluit dat het DI-geluid niet voor u werkt, en u wilt echt het geluid van een microfoonversterker voor uw gitaarpartij, dan kunt u deze altijd opnieuw versterken. U hebt hiervoor een reamping-processorbox nodig. Dergelijke units zijn niet super duur en handig om in je studio te hebben.

Een re-amping-processor neemt het signaal van je gitaartrack, dat je uit je audio-interface voert, om in een hoogohmig signaal en geeft je een uitgang om het op je gitaarversterkeringang aan te sluiten alsof het een gitaar is.

Vervolgens microfoon je de versterker en neem je het signaal weer op in een nieuwe track in je DAW. Een van de coolste aspecten van opnieuw versterken is dat je je niet hoeft te committeren aan een geluids- of microfoonopstelling totdat je dat wilt. Het geeft je ook de vrijheid om een ​​heleboel verschillende versterker- en effectinstellingen en microfoonplaatsingen uit te proberen totdat je vindt wat het beste is voor de track.

Waarschijnlijk wil je je versterkermodeler niet aan hebben als je een track reampt, omdat er geen versterker- of cabinetsimulatie nodig is als je een versterker mikt. Dat gezegd hebbende, je zou zowel de DI-versie (met de versterkermodellering) als de microfoonversie samen op de baan kunnen gebruiken. Soms kan het mixen van DI- en microfoonpartijen een track nog voller laten klinken.

Ex 2a: Een DI-gitaaropname die door de PRS Supermodels V9 Blue Sierra-versterker gaat.
Ex 2b: dezelfde opname herversterkt via een Fender Twin en gemicroniseerd met een Beyer M160-lintmicrofoon.
Ex 2c: De twee sporen gecombineerd.

Wil je meer over gitaaropnames? Krijg meer tips over plug-ins voor DI-opname en versterkermodellering.

Wil je meer tips direct in je inbox ontvangen? Schrijf je hier in op onze nieuwsbrief.